-
1 rozwścieczyć się
-
2 rozwścieczyć\ się
сов. взбеситься, разъяриться -
3 rozwścieczyć się
розлютитися -
4 rozwścieczyć
(-ę, -ysz); vt perfto enrage, to infuriate* * *pf.infuriate, enrage; mocno kogoś rozwścieczyć make sb's blood boil.inf. fly into a rage, get mad, flare up.The New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > rozwścieczyć
-
5 rozwścieczyć
rozwścieczyć (-ę) in Rage bringen, zur Weißglut bringen;rozwścieczyć się in Rage geraten, in Wut geraten -
6 rozszaleć się
-
7 rozszaleć\ się
сов. разъяриться; разбушеваться -
8 взбеситься
rozwścieczyć się, wściec się -
9 разъяриться
rozszaleć się, rozwścieczyć się -
10 rozwściecz|yć
pf — rozwściecz|ać impf Ⅰ vt [osoba, zdarzenie] to infuriate [osobę]- rozwścieczyło go, że… it infuriated him that…Ⅱ rozwścieczyć się — rozwścieczać się to be infuriatedThe New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > rozwściecz|yć
-
11 Wut
in Wut geraten rozwścieczyć się pf;seine Wut an jemandem auslassen wyładow(yw)ać złość na (L);vor Wut schäumen pienić się ze złości;jemanden in Wut bringen rozwścieczać <- czyć> k-o -
12 rasend
\rasend werden wściekać sięjdn [mit etw] \rasend machen rozwścieczyć kogoś [czymś]
См. также в других словарях:
rozwścieczyć się — {{/stl 13}}{{stl 7}} wpaść we wściekłość; rozzłościć się, rozjuszyć się : {{/stl 7}}{{stl 10}}Rozwścieczył się na dzieci. {{/stl 10}} … Langenscheidt Polski wyjaśnień
rozwścieczyć — dk VIb, rozwścieczyćczę, rozwścieczyćczysz, rozwścieczyćwściecz, rozwścieczyćczył, rozwścieczyćczony «doprowadzić kogoś do wściekłości; rozzłościć, rozgniewać, rozwścieklić» Nieposłuszeństwo syna rozwścieczyło go. Rozwścieczony niepowodzeniem.… … Słownik języka polskiego
rozjuszyć się — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. dk VIIa, rozjuszyć sięszę się, rozjuszyć sięszy się {{/stl 8}}{{stl 7}} wpaść we wściekłość, w gniew; rozwścieczyć się : {{/stl 7}}{{stl 10}}Okropnie się rozjuszył na takie traktowanie. {{/stl 10}} … Langenscheidt Polski wyjaśnień
rozgniewać się — {{/stl 13}}{{stl 7}} zacząć odczuwać silny, narastający gniew; rozzłościć się, rozwścieczyć się : {{/stl 7}}{{stl 10}}Matka rozgniewała się na syna. {{/stl 10}} … Langenscheidt Polski wyjaśnień
rozjuszyć — dk VIb, rozjuszyćszę, rozjuszyćszysz, rozjuszyćjusz, rozjuszyćszył, rozjuszyćszony rozjuszać ndk I, rozjuszyćam, rozjuszyćasz, rozjuszyćają, rozjuszyćaj, rozjuszyćał, rozjuszyćany «doprowadzić do wściekłości; rozwścieczyć» Kłótnia jeszcze… … Słownik języka polskiego
rozwścieczenie — n I 1. rzecz. od rozwścieczyć. 2. «niepohamowany gniew, wściekłość, złość» Nie mógł opanować rozwścieczenia. rozwścieczenie się rzecz. od rozwścieczyć się … Słownik języka polskiego
rozwścieklić — dk VIa, rozwścieklićlę, rozwścieklićlisz, rozwścieklićlij, rozwścieklićlił, rozwścieklićlony → rozwścieczyć Rozwścieklił go swoją arogancją. rozwścieklić się → rozwścieczyć się … Słownik języka polskiego
